Autor Wątek: Co nas ciągnie, co nas podnieca...  (Przeczytany 1153 razy)

trojacek

  • *****
  • Wiadomości: 6831
  • Miejsce pobytu:
    Warszawa
Co nas ciągnie, co nas podnieca...
« dnia: 2019.08.20, 01:04:42 »
No dobra, i znowu nie mogę spać.
Tym razem, Szanowne Audytorium, chciałbym poruszyć temat stymulatorów - co nad kręci, by napisać program lub zespawać interfejs. Albo po prostu zawalić nockę na jakiejś gierce. Oczywiście w odniesieniu do speccowego światka, by za bardzo nie rozdmuchiwać.
Sam nigdy nie byłem jakimś namiętnym graczem. Dziś w domu mam kilka konsol, niezłego peceta, VR... i gram rzadko, choć niektóre produkcje mi się podobają. Ale znając współczesne gry, nic mnie zbytnio nie ciągnie do speccowych gierek. Bo i kiedyś mnie nie kręciły, więc nie mam zbytnio do czego wracać.
Owszem, były fajne momenty, których nie zapomnę - choćby pierwszy raz, jak zagrałem na gumiaku w Pssst! pospołu z przypadkową dziewczyną, na dniach otwartych w Pałacu Młodzieży w Warszawie :) Było to przeżycie dość erotyczne, jak na 13- czy może 14-latka, którym wtedy byłem :) Kiedyś już o tym wspominałem.
Dosłownie parę lat później, gdy chodziłem do liceum, mieliśmy tam pracownię z gumiakami i z TC2048. Zajęcia z informatyki były dość trywialne i dość szybko awansowałem na serwisanta tamtejszego sprzętu, prowadziłem też zajęcia pozalekcyjne z informatyki dla chętnych (no i znowu, sporo dziewczyn było, w tym jedna... hmmm, przemilczę :D). Na tapecie był głównie Basic, Pascal, Logo, użytki z zakresu grafiki i muzyki. I gry. Ktoś przyniósł kasetę, wgrywaliśmy po kolei wszystkie gry i staraliśmy się rozkminić, o co w nich chodzi.
W domu grywałem wtedy w Academy (Tau Ceti II), Puzznic, Movie, Zorro, Saboteur I/II i pewnie parę innych tytułów, które zatarły się w pamięci.
Ale jak tylko pojawił się w domu pecet, namiętnie ciąłem w Wolfa + SoD, Doomy, Duka. I praktycznie w nic innego - okazało się, że FPS to jedyny rodzaj gier, jaki mi się podoba. Nic dziwnego, że nic na Spectrum...
Jak dzisiaj w coś gram, to też jakiś FPP/TPP z elementami strzelanki. I gram bez mocniejszych wrażeń. To chyba nie moja para kaloszy po prostu. Raczej wolałem programować, zwłaszcza, jak psim swędem udało mi się zarobić na FDD3000 (o czym też już pisałem). Wtedy okazało się, że pod CP/M mogę korzystać z Turbo Pascala 3.0 - tego samego, jakiego miałem na pecetach na uczelni.
...and here I am.

No i w sumie jakbym miał wrócić do jakiejś gierki z przeszłości, to byłby to Pssst!

Życzę spokojnej nocy :)

Maryjan

  • *****
  • Wiadomości: 6650
  • Miejsce pobytu:
    Skarżysko-Kam.
  • Scotch whiskey and West Highland Terrier
Odp: Co nas ciągnie, co nas podnieca...
« Odpowiedź #1 dnia: 2019.08.20, 11:13:31 »
Hmm.., kawałek życiowej historii tu się przewinął, czasami z lekkim "rumieńcem".
Jeśli chodzi o gry, zawsze lubiłem strategie i turowe. Na ZX Spectrum było tego trochę,
choć ich oprawa graficzna stawiała wtedy na dość dużą wyobraźnię gracza.
Zagrywałem się w Rebel Star I i II, Laser Squad, Hero Quest itp.
Teraz, u schyłku swojej egzystencji :) lubię pograć w gry "ukryte obiekty".
Łatwe i przyjemne, choć wymagają spostrzegawczości.

Ostatnio wciąga mnie nowe hobby - projektowanie PCB.
Nareszcie mogę spełnić swoje młodzieńcze marzenia o posiadaniu "stada" interface do ZX Spectrum.
Właściwie do w/w zainspirowały mnie posty na niniejszym forum i znajomość z kilkoma forumowiczami.

Naprawiać wszelakie sprzęty elektroniczne, naprawiałem odkąd pamiętam.
Może na początku najpierw popsułem (little boy), ale na koniec zawsze naprawiłem.
Zwłaszcza lubię naprawiać wszelaki osprzęt i płyty komputerów 8-bitowych, z przewagą ZX Spectrum.
Wdzięcznym zajęciem dla mnie, jest też przywracanie do życia starego sprzętu audio, zwłaszcza polskiego (Diora, Kasprzak, UNITRA).

Choć ostatnio, też przez chwilę wciągnął mnie jeden FPS/TPP - zależnie jak się ustawi widok -  mianowicie DayZ Standalone.
Niestety, nie ma tej gry na ZX Spectrum :(

"Co miałem powiedzieć - przeczytałem..." Nikodem Dyzma