Wiki podaje że PDP to były takie wielkie archaiczne szafy.
Nie mniej jednak Elektronika BK to był najpopularniejszy w latach 90ych 16-bitowiec w Rosji.
Model 0010 miał procek K1801VM1 3MHz niepodobny do niczego co znano na zachodzie. Ale istniały dla niego wersje Unixa oraz emulacja CP/M. 32KB RAM z czego połowa to pamięć ekranu 512x256 mono lub 256x256 4 stałe kolory. Wyświetlany ekran był kwadratowy.
W 16KB ROM - Vilnius Basic (podobny do MSX Basic ale brak komend dźwięku i sprajtów) oraz język FOCAL - komendy jednoliterowe z możliwością nadawania im długich nazw w różnych językach. Wbudowana czcionka łacińska i cyrylica. Klawiatura w układzie JCUKEN zamiast QWERTY, to standard w Rosji.
Dźwięk to brzęczyk z głośniczkiem piezoelektrycznym (to coś takiego jak w zegarkach na rękę lub w grających pocztówkach). Pamięć zewnętrzna to magnetofon 1200 bodów.
Wersja szkolna nie była w pełni kompatybilna z domową miała inny ROM w tym wbudowaną możliwość pisania w kodzie maszynowym, oraz inne wejścia np myszka.
Model 0011 - procek taktowany 4MHz - 128KB RAM w tym 2 ekrany po 16KB. 16 zestawów po 4 kolory, w sumie 64 w palecie ale bez możliwości swobodnego ich wybierania. Poprawiona mniej zacinająca się klawiatura. Sterownik dyskowy sprzedawany osobno.
Typowymi przeróbkami było dodawanie przycisków Reset i Pauza, przełącznik na 6MHz, wyłącznik lub potencjometr głośności do głośniczka. A rzadsze i bardziej zaawansowane to karta z AY3 i/lub Covox, oraz Sterownik twardego dysku wraz z 2,5 cala twardym mieścił się w środku.
Starszy model można było rozszerzyć do nowszego. Częstymi usterkami było psucie się włącznika (stąd ten reset by go oszczędzać) oraz wieszanie się kompa po pauzie zwłaszcza w trybie turbo, bo użycie pauzy zmieniało jeden z rejestrów w procku.
Przykładowe ekrany z emulatora. ->
http://sourceforge.net/projects/bk-terak-emuA tu jest podobno archiwum softu. Podobno bo, słabo czytam cyrylicę.
http://archive.pdp-11.org.ru
