Korektor głowicy

[mad1]

Mam pytanie, które mnie ciekawi. Czy na spectrum był jakiś sprzętowy korektor głowicy? owszem słyszałem o programie ale mam tu na myśli podobne rozwiązanie jak przy c64, gdzie program z korektorem głowicy był w pamięci "kartridża".

[RafalM]

Chyba w którymś z modeli 128kB jest taki wbudowany program. Wieczorem sprawdzę.

W gumiaku nie ma.

[matofesi]

Coś jest w oryginalnym 128k. W +2 już nie. Ale szczerze mówiąc nie wiem jak działa, bo nawet jak miałem 128 to głowicę ustawiałem na słuch

[ikci]

Coś jest w oryginalnym 128k. W +2 już nie. Ale szczerze mówiąc nie wiem jak działa, bo nawet jak miałem 128 to głowicę ustawiałem na słuch

W sinclairowskim +128 jest TAPE TESTER - test sygnału z taśmy. Chodzi raczej o głośność niz o ustawienie głowicy.

W modelach amstradowskich  +2 +3 było to ukryte.
Pisali o tym w Bajtku 1-2/ 1990

[ZbyniuR]

To chyba wymyślono dla Comodorowców, bo nie umieją ustawić głowicy bez dwóch pasków na ekranie, no i aby się czuli mniej obco na obcej maszynie.

[mad1]

Dzięki za odp. ZbyniuR spróbuj ich zrozumieć, tam jest problem ze słyszalnością tego co się wczytuje, taki korektor u nich to konieczność.

[ikci]

No właśnie tego nie mogę zrozumieć. Dlaczego tam nie było podsłuchu odczytu z taśmy?

W Atari XL/XE podczas wczytywania programu słyszałem charakterystyczne "dzwonienie" które było "dodawane" przez
komputer kiedy wszystko szło tak jak trzeba.  Kiedy wystąpił błąd odczytu wtedy "dzwonienie" ustawało i słychać było tylko
głuchy dźwięk nagranego na taśmie programu - nie musiał wyskakiwać BOOT ERROR abym wiedział że coś poszło nie tak.

W Amstradzie czy Spectrumach - te piski wczytywania to wręcz poezja. Nie wyobrażam sobie tej całej operacji "po cichu"

Natomiast w C-64 było zero podsłuchu. Na dobrą metę mógłbyś włożyć kasetę z muzyką lub czystą i efekt podobny.

Przede wszystkim - jeżeli na taśmie w środku programu coś zostało przykasowane to w czasie wczytywania ten feler bez problemu
usłyszałeś i nie traciłeś kolejnych minut na beznadziejne próby odczytu jeszcze raz - bo wiedziałeś, że nie ma sensu.
 
 

[RafalM]

Komodorowcy też chyba cały czas kręcili śrubokrętem przy głowicy magnetofonu czy coś takiego bo każdy program wymagał innych ustawień. To jest dopiero kosmos - użyj śrubokręta by wczytać grę

[ZbyniuR]

A młotka by wyłączyć komputer.

Jak ktoś miał wszystkie kasety z jednego źródła to ustawił raz i było dobrze. Mój znajomy kiedyś kilka dni siedział i kopiował z różnych kaset na jedną czy dwie docelowe. A to ustawienie głowicy w docelowej miał zaznaczone zadrapaniem na obudowie obok tej dziurki i na śrubokręcie, by wracać do niego po wczytaniu gry z innych kaset. Namęczył się ale potem już nie musiał regulować przed każdym wczytywaniem.
Podobnie nie zazdrościłem pecetowcom jak musieli przed każdą grą kalibrobać joysticki.

[RafalM]

Z podobnych rzeczy to ja ołówkiem zaznaczałem na obudowie kaset C-60 gdzie zaczynają się kolejne programy.

Gdzieś tam podobno istniały magnetofony z licznikiem ale do mnie takie cudo nie dotarło

[ZbyniuR]

To Spectrum nie wyświetla nazw plików które znajdzie na taśmie?

[trojacek]

Wyświetla, o ile się tego nie wyłączy POKE'em.

[RafalM]

Owszem, wyświetla.

Ale załóżmy że mam kasetę od Billa Gilberta, 6 gier na każdej stronie i chcę sobie zagrać w grę nr 4.

Zakładam więc że to będzie gdzieś w środku taśmy, przewijam, przewijam i słucham. Ups, akurat lecą dane (poznaję po dźwięku). Daję więc trochę w przód, trochę w tył aż natrafię na sygnał pilota. Natrafiłem. Ups, to nie początek całej gry tylko jakiegoś bloku danych (to już wyświetlił Spectrum). I tak szukam aż znajdę a przy okazji sobie niszczę kasetę.

A tak zaznaczyłem sobie grubość powiedzmy lewej rolki dla każdego programu i od razu trafiałem

[ZbyniuR]

No to spryciałka z ciebie.

[ikci]

Prawdę mówiąc nie wyobrażam sobie pracy z magnetofonem bez licznika, ale biorąc pod uwagę, że producent zakładał
iż użytkownik będzie korzystał tylko z oryginalnego oprogramowania (jedna gra na jednej stronie kasety) to można zrozumieć
dlaczego wywalili liczniki z magnetofonów w +2