RETROINVADERS

Pierwszy atak, mimo przewagi liczebnej, skończył się niepowodzeniem. Ziemianie przy pomocy pojedynczego działka zdołali wygrać bitwę. Jak się później okazało przyczyną klęski była zła strategia, a dokładniej sposób poruszania. Wielki Mistrz Yado opracował więc nową strategię - zamiast ruchów po prostych w pionie i poziomie ruch po okręgu. Kosmiczni Najeźdźcy powracają by nas znowu zaatakować. Ziemia jest już prawie wspomnieniem. Ale prawie robi wielką różnicę i mamy jeszcze ostatnią szansę. Jeden statek kosmiczny musi stawić Najeźdźcom czoła - przegrana nie wchodzi w grę.

"Retroinvaders" to zgrabne połączenie dwóch gier. Przede wszystkim jest to klon gry "Gyrrus", która nie doczekała się oficjalnej spectrumowej konwersji. Jednocześnie jest to luźna kontynuacja jednej z najsłynniejszych gier wszech czasów, czyli "Space Invaders". Z "Gyrrusa" zaczerpnięto sposób gry, a ze "Space Invaders" wygląd obcych jednostek. Gra polega na poruszaniu się po okręgu i strzelaniu do wrogów nadlatujących ze wszystkich stron (w tym z głębi ekranu). Aby przejść każdy z 10 etapów należy zniszczyć określoną liczbę Najeźdzców, a następnie pokonać dużą jednostkę stojącą na drodze do kolejnego etapu. Początkowo sprawa jest prosta, wystarczy odpowiednio się ustawić i strzelać. Z czasem poziom trudności wzrasta - wrogowie zaczynają strzelać, dotknięcie obcej jednostki jest śmiertelne, a jakby tego było mało pojawia się sporo kosmicznego śmiecia, którego trzeba unikać. Statek, którym sterujemy oprócz strzelania może też teleportować się w inne miejsce planszy (można z tego korzystać nieograniczoną ilość razy). Za każde zdobyte 500 punktów dostajemy dodatkowe życie, a awans do kolejnego etapu jest nagradzany trzema życiami. Jeżeli nie uda nam się zniszczyć wymaganej liczby przeciwników nie spotykają nas żadne przykre konsekwencje typu strata życia lub koniec gry, ale po prostu powtarzamy dany etap.

Zastosowana w "Retroinvaders" grafika jest monochromatyczna - co jakiś czas zmienia się jedynie kolor tła. Jest to zabieg jak najbardziej zrozumiały, bo próba większego podkolorowania ekranu zmniejszyłaby jego czytelność i co chwila występowałby spectrumowy color-clash. Mimo małej liczby kolorów obiekty pojawiające się na ekranie są wyraźne i różnorodne, a płynna animacja pozytywnie wpływa na dynamikę gry. Bardzo dobra jest ścieżka dźwiękowa - od momentu załadowania gry non-stop towarzyszą nam utwory muzyczne, a w czasie rozgrywki również efekty dźwiękowe. Sama rozgrywka, mimo tego że jest prosta (a raczej okrągła), jest bardzo wciągająca i trudno się od "Retroinvaders" oderwać.

Wszystko co napisałem do tej pory dotyczy wersji dla Spectrum 128. Istnieje również wersja dla maszyn z 48 kB pamięci, ale jest o wiele skromniejsza. Grafika została okrojona (brak obrazków przed rozpoczęciem gry oraz planet w tle podczas gry), a dźwięk to proste efekty i trochę muzyki na beeper. Generalnie wersja dla Spectrum 48 to ubogi krewny tej dla Spectrum 128 i polecam granie tylko w tą drugą. Na Spectrum+2 z divIDE gra (w wersji 128) ładuje się tylko przez menu 128, czyli przed grą należy załadować odpowiedniego patcha.