SD/DD/HD to oznaczenie gęstości zapisu, a nie liczby stron.
Liczbę ścieżek podaje się zwyczajowo dla jednej strony (czyli 40 lub 80). Oczywiście napęd dwugłowicowy obsługuje *łącznie* 80 lub 160 ścieżek.
Pecety, począwszy od którejś wersji DOS, obsługują tylko dwie strony (pierwsze DOS-y obsługiwały formaty 160 i 180KB, czyli SS - single sided, odpowiednio 8 i 9 sektorów na ścieżce).
Zwyczajowo (i bardzo niepoprawnie) napędy określa się HD, jeśli obsługują 80 ścieżek na stronę oraz DD, jeśli tylko 40 ścieżek/stronę.
SD (single density) to format nieużywany od dawien dawna (FM).
DD (double density) - to zapis MFM, dający podwójną pojemność ścieżki w porównaniu do SD.
Gęstość ta jest używana w 40-ścieżkowych formatach 180 KB (SS - single sided), 360 KB (DS - double sided) oraz w dość egzotycznym formacie QD (quad density), który jest 80-ścieżkową wersją DD (najbardziej był rozpowszechniony pod DOS jako dodatek 800.com).
HD (high density) - to również zapis MFM, ale z szybszym zegarem i zwiększoną prędkością obrotową z 300 do 360 obr/s. Dzięki temu na ścieżkę wchodzi nie 9, lecz 15 sektorów. Oczywiście 80 ścieżek/stronę. Pojemność - 1,2 MB.
Pomijam formaty 3,5"

Czyli - podłączając napęd HD (80-ścieżkowy, pecetowy 1,2MB) do Amstrada, wykorzystamy i tak tylko jedną stronę (AMSDOS i CP/M). I żeby w tym napędzie odczytywać dyskietki zapisane przez napęd DD (40-ścieżkowy), trzeba "skakać" co drugą ścieżkę (tej samej strony - bo jedynej). Można też oczywiście używać tylko pierwszych 40 ścieżek każdej dyskietki (czyli bez przeskakiwania co drugą), ale taka dyskietka będzie czytelna tylko dla tego napędu, który ją zapisał - odczyt w napędzie DD albo na PC będzie niemożliwy.
Zamotałem?
