Można to było oczywiście zrobić na wiele sposobów, mniej lub bardziej komplikując oprogramowanie lub samo podłączane urządzenie czy ingerując w płytę główną komputera.
Były to jednak czasy kiedy nie pozwolił bym sobie na modyfikacje samej płyty, bo koszt tego komputera przewyższał kilkukrotnie zarobki moich rodziców i wszelkie działania miały być jak najmniej inwazyjne.
Przyjąłem takie założenie, że ma to być szybkie, proste i klarowne w oprogramowaniu i nie ingerować w istniejący hardware.
Tym sposobem otrzymałem dodatkowe 24 bity do dowolnych zastosowań i eksperymentów, a mój programator akurat wykorzystywał wszystkie te sygnały bez zbędnej komplikacji jego układu i oprogramowania.

Jasne, że można było to zrobić na rejestrach przesuwnych i pchać dane szeregowo, jednak to by powodowało dodatkowe opóźnienia jakie były dość istotne na przykład podczas używania samplera, lub samego przetwornika AD do rejestracji zmiennych sygnałów elektrycznych, a gdy do tego jeszcze chciałeś obrazować to na kilku kanałach multipleksując to już wydajność samego procka i sama komunikacja z przetwornikiem AD była już bardzo krytyczna, nawet dla procedur pisanych w czystym kodzie maszynowym
